Bazen her şey anlamsızlaşır, ne yapacağını bilemezsin, bazı kararlar vermen gerektiğini düşünürsün, elin telefonda gider, kimseyi arayamazsın, yanı başında birileri olsun istersin, yalnızlıktan korkarsın, işte öyle bir an gelir ki yazmaya başlarsın.
Önce Kendin Olmalısın
Önce kendin olacaksın,
İnanacaksın,
Kabuğunu kıracak,
Eski defterleri bir bir yakacaksın,
Ateşi çakarken ellerin titremeyecek,
Aklına bile gelmeyecek,
Geride kalan bir avuç tebessüm
Ve ardından gelen sonsuz huzur,
Aldanmayasın, bu
bitirmek değil her şeyi,
Belki de yeni bir başlangıç...
Kurgu güzel sen çok güzelsin,
Ama
oyunu kurallarına göre oynamayı bileceksin...
Hiç bir şeyini bilmediğin sürece
seversin,
Koşarsın peşinden,
Bazen darılır yıllarca arayıp sormazsın,
Ama
ellerin titrediyse o ateşi çakarken,
Baştan söyleyeyim kaybettin...
Çünkü
titreyen ellerin değil yüreğindir,
Yüreğine söz geçiremiyorsan
Ömür boyu
kaybedeceksin...
Hayat bundan sonra ikimize de güzel,
Ne dersin...
